Gisteren hebben 21 mensen hun certificaat uitgereikt gekregen van de training Entrepreneurship en Life Skills. Het was een ruim twee weken durende cursus, verzorgd door twee zeer enthousiaste trainers van stichting Young Africa uit Harare. De training hebben we aangeboden, omdat we zagen dat er zeer veel potentie zit in de lokale mensen, maar dat er soms basale business kennis ontbreekt, zoals boekhouden. Het idee van ons was om alle leidinggevenden van de workshop de cursus aan te bieden, en aan de lokale priester van de missie (om zo ook betrokkenheid van die kant te krijgen). Ik had trouwens vrij lage verwachtingen van de priester qua actief meedoen met de cursus. Maar schijn bedriegt. Hij was degene die vaak de lachers op zijn hand kreeg met: ik ben geen Father Dominic, maar entrepreneur Dominic.
Nog maar 3 weken geleden zat ik redelijk in de stress of alles wel goed zou komen. Mijn opdracht was om een lijst te krijgen met 20 namen die zouden meedoen met de cursus, en die bovendien ook 10 USD zouden betalen. De helft daarvan zou dan terugbetaald worden door Kukura als ze 100% aanwezig waren. Maar zoals het in Nederland gaat, gaat het hier helaas niet. Je hebt natuurlijk niet van iedereen een whatsapp contact, en van sommige werkplaats bazen wist ik het bestaan niet eens af. Dus mijn ingeving was om de lijst uit te besteden aan de “priest in charge”: Father Evrim. Alleen deze man heeft het zelf zo druk, dat hij het ook weer uitbesteed aan zijn secretaresse. Dus ik ging elke dag bij haar checken of er al vorderingen waren, maar er gebeurde niet heel veel. Veel druk leggen werkt hier ook niet in Zimbabwe, want dan gaan ze alleen maar langzamer van werken. Het andere was dat er in het contract van Young Africa stond dat wij het eten moesten verzorgen; de thee en de lunch. Dat wilde ik ook uitbesteden, maar ik kreeg van de secretaresse zo’n nog offerte dat ik maar die organisatie in eigen handen heb genomen. Met als gevolg dat ik één dag van tevoren in de stress zat omdat ik maar van 10 mensen zeker wist dat ze zouden komen, en ik had van nog niemand geld. Overigens lijkt 10 USD weinig. Maar voor hen is 10 USD soms een maandsalaris. We hadden overigens ook een aantal studenten uit de workshops uitgenodigd, en voor hen hadden we een uitzondering gemaakt; zijn hoefden niet te betalen.
De ochtend zelf kwam er om 7 uur ineens een dame aan ons hek, zei dat ze gehoord had van de cursus en of ze niet mocht deelnemen. Dus ik helemaal blij en heb haar geaccepteerd, op voorwaarde dat ze wel zou betalen. Ze bleek een lokale broodjesbakker te zijn, dus we konden haar ook meteen inzetten om de broodjes voor de theepauze te verzorgen. Om 9 uur begon de cursus, en tot mijn grote verbazing hadden we volle bak. Namen waar ik zelf niet eens een telefoonnummer van had, bleken aanwezig te zijn. Ook had de priester een plaatselijke non gevraagd om ook deel te nemen. Dus we hadden 21 man! Iedereen was blij dat ze erbij mochten zijn en vanaf moment één hing er een positieve sfeer van; we gaan er iets van maken. Dus ik was helemaal happy. De eerste dag werden ook nog wat ground rules opgeschreven, waarvan er één luidde: nooit te laat komen. De volgende dag om 9 uur was iedereen present! Echt geweldig.
De cursus bestond uit twee onderdelen. Het zwaartepunt lag wel bij entrepreneurship/ business training. Ongeveer ¾ van de tijd ging daar inzitten. En een kwart Life Skills. De Life Skills ging om meer algemene zaken die spelen als: hoe om te gaan met aidspreventie, huiselijk geweld, hoe zorg je ervoor dat je je geld van je gezin goed besteed, hoe kan je je dromen waarmaken etc. De business training had als doel om mensen voor te kunnen bereiden om op eigen benen te kunnen staan. De uitspraak die veel terugkwam was: Ga in Zimbabwe niet op zoek naar een baan, maar creëer je eigen baan (d.m.v. een business). En dat is ook helemaal waar, met een officiële werkloosheid van 90% en een gemiddeld inkomen als je een baan hebt van nog geen 50 USD. De eerste dagen ging het om het creëren van een business. Het nadenken waar je eigen vaardigheden liggen en daar een goed idee uit voort laten komen. Vaak was dat in het verlengde van wat de werkplaatsen al doen. Maar soms ook werden hele nieuwe dingen bedacht.
Als het business idee er eenmaal was, kwam het volgde boek aan de orde: “start your own business”. Daarin kwamen onderwerpen aan de orde als: marketing, kostprijsberekening, financiële planning, investeren, opstartkapitaal verzamelen, planning, sales forecast, winstberekening etc. Vooral om de kostprijsberekening zaten e allemaal te springen, wat de kennis daarvan is erg laag. Dat merk je ook hier als je offertes laat maken. Of het is zo lag dat je er geld bij wil geven omdat je het haast zielig vindt hoeveel ze vragen, of de prijs van de offerte is zo belachelijk hoog dat je elke losse post moet gaan corrigeren.
Ik ben zelf de hele tijd bij de cursus erbij geweest. Ten eerste om te beoordelen of deze cursus past binnen de idealen van Stichting Kukura, aan de andere kant omdat zij het lokaal ook super waarderen dat wij aanwezig zijn. Eén dag heb ik ook een les gegeven in online marketing. Eerst heb ik via briefjes aan iedereen gevraagd wat ze precies verwachten van online marketing, zodat ik daarop in kon spelen. Daaruit bleek dat het niveau zo basic is dat ik niet te veel in detail kon gaan. Er was bijvoorbeeld behoefte aan kennis hoe een e-mailadres aan te maken en hoe je moest surfen. Uiteindelijk denk ik wel dat ik ze een beeld heb kunnen geven van wat online marketing is en hoe belangrijk het is om tegenwoordig online zichtbaar te zijn.
Gisteren is de cursus afgerond en er werd van het leslokaal een heuse ceremoniezaal gemaakt met een soort van kerstboom in het midden, een doek achter de ceremonietafel en er werd ook nog heel goed gepoest van tevoren. Iedereen heeft zijn certificaat gehaald en de deelnemers liepen over van trits en dankbaarheid. Dieke (de medeoprichter van Kukura) werd zelfs even vergeleken met moeder Theresa. Tijdens een dankpraatje van Dieke liet ze wel weten dat die vergelijking een beetje mank gaat, maar ze vond het wel fijn om zoveel waardering te krijgen natuurlijk. We weten dat we het niet voor niks gedaan hebben, en dit is pas het begin. Nu ze weten hoe een kostprijsberekening werkt, willen we ze helpen om ook daadwerkelijk d.m.v. Excel de kosten te registreren. De trainers zullen ook over een aantal maanden terugkomen om te kijken of het geleerde ook in de praktijk is gebracht.
Dus ondanks dat het wel best wel wat heeft gekost voor Kukura, zijn we zeer tevreden over het resultaat. Niet alleen hebben we 21 mensen geholpen met een brede kennis over hoe een business te starten en over Life Skills, maar daarnaast hebben we ook andere mensen geholpen door ze in te huren voor diensten. Zoals één deelnemer die broodjes verkocht, een andere deelnemer die bruine bonen voor de lunch verkocht, we hebben 3 lokale koks ingehuurd en lokaal kippen en maismeel gekocht. Maar bovendien zag je ook iets moois gezamenlijks ontstaan. Er kwamen gezamenlijke initiatieven van meerdere werkplaatsen. Zo kwam er een nieuw idee voor ons bestaande project: trainingstuin voor ziekenhuis om een lokale vijver te laten bouwen door de bouwwerkplaats, de irrigatiepomp te laten bouwen door de werkplaats en de tuin in te laten richten en les te geven door de tuinman die meedeed. Zeker voor herhaling vatbaar!